Een optreden op zondagnamiddag in De Bosuil te Weert is voor mij steeds welkom doordat ik zeker zo snel in Weert bent dan naar Brussel te rijden en dan zijn er normaliter op zondag nog geen files. Daarenboven beginnen de optredens rond de klok van 16.00 en daardoor zijn we nog net op tijd thuis voor sportweekend :-).
Vandaag wou ik het niet missen want op de ‘bill’ stond niemand minder dan Coco Montoya en het was al sinds 2003 geleden dat ik deze man nog mocht aanschouwen. Een ander voordeel van de zondagconcerten in de Bosuil is ook dat er steeds gewerkt wordt met een support act en zo kan je 2 concerten meepikken op 1 namiddag. Voor sterkhouder Coco Montoya moet je uiteraard op zoek naar een groep die stevig in hun schoenen staan en dat vonden ze in hun eigenste ‘Twelve Bar Blues Band’, een groep die we in België ook al enkele malen aan het werk zagen maar nu zeker volledig zijn gerijpt.

12BBB bestaat eigenlijk uit 2 frontmannen, met name J.J.Sharp (vox & bluesharp)en K. Dusink (guitars) en zijn in de allerlaatste rechte lijn om de studio in te trekken voor hun nieuwste album. Hun vorige ‘E-mail From Heaven’ begint stilaan aan het uitverkocht te raken en zodoende breekt nood de wet.

12BBB is stevige blues met als opener ‘I Can Make Everything All Right’. Dat Kees Dusink ook met slide overweg kan bewijst deze met hun eigenste ‘Twelve bar Blues’. Met de titeltrack uit hun laatste album starring JLH, Howling Wolf, SRV, Albert en Freddie King krijgen we zo grote namen op de bandstand al is het uiteraard maar als ode in de tekst van dit nummer.

Dat het nieuwe album sterk zal zijn bewijzen ze hier al met een nummer dat waarschijnlijk op deze CD zal terug te vinden zijn en met ‘Can You Hear Me Howlin’’ krijgen meteen iedereen mee. Als support act betekent het natuurlijk ook dat je het met 1 setje moet stellen en deze regel is nu niet anders en met ‘Can’t Get Enough Of That Girl’ zat hun deel van deze zondagmatinee er op.

Het was rond 17.00h dat de Twelve Bar Blues Band plaats moesten maken voor Coco Montoya die hier vandaag zo aantreden met zijn Amerikaanse band bestaande uit Brant Leeper (keyboards)  en de rhyhtm sectie met Nathan Brown (bas) en Randy Hayes (drums). Soms is het amusant om een soundcheck van volleerde profs mee te maken (allee bij sommigen toch). Coco en zijn band zijn er zo en dus gat het van …check, one, two, three en ‘tis in orde.

 

 

Een goede 20 minuten na het eindigen van het vorig concert waren de heren van Coco Montoya opgesteld en was de soundcheck in orde en konden ze zonder aankondiging aan het werk. Vooreerst verontschuldigde Coco zichzelf dat het al zo lang was geleden dat hij hier nog toerde en dan komt het nog allemaal door Thomas Ruf die Coco in zijn Bluescaravan had opgenomen.

In het beginstonden er 2 ‘mikes’ opgesteld en kregen we de hoop dat Meena hier ook zou komen opdagen maar dat was wishfull thinking. Op het programma stond een bloemlezing uit zijn CD’s en opener was ‘Back in a Cadillac’ uit zijn ‘Can’t Look Back’ uit 2002. Ook ‘Woman have a  Way With a Fool komt uit diezelfde CD.

Mijn favorieten zijn ‘Look at Dat’, Cant’ Get my Ass in Gear ‘ en het prachtige ‘Mothers & Daughters’ en stil hoopte ik dat er eentje van deze zou bijzitten. Coco aanhoorde mijn wens door het brengen van het tweede op mijn lijstje.

Zijn laatste album ‘I Want It All Back’ werd o.a. geproduced door zijn goede vriend Keb’ Mo al zijn we in dit wereldje wel allemaal vrienden van elkaar. Dit album is te verkrijgen bij Ruf records en met het rumba bluesje met een snuifje Texmex kregen we een oudje van The Penguins en Cleve Duncann een nummer dat vooreerst een doowop song was maar met deze Hey Signorita kreeg hij hier iedereen aan het bewegen en sommigen kreeg hij zelfs aan het zingen.

Ooit speelde Coco bij de Bluesbreakers van John Mayall en als dank speelde hij hier een nummer uit deze periode met ‘Howlin’ ‘bout my baby’. Coco is wat fier op zijn band en Brant mocht bij ‘Tumbleweed’  (Ya Think I’d know Better-1996) zijn kunstjes op de piano tonen en daardoor werd dit nummer een onvervalst New Orleans bluesje.

Good Days, Bad Days en aan alles komt een einde…. so let it roll where the 4 winds blow….en nu maar hopen dat het niet meer zolang hoeft te duren alvorens terug te komen. Bij ons in België kan je Coco Montoya nog samen met Meena aan het werk zien in de Korenbloem te Zingem op 07 mei…dus niet te missen!